- Homeopatija kao sistem lečenju
Homeopatija je sistem lečenja zasnovan na stimulisanju i preusmeravanju “životne sile” – ili, savremenim terminima rečeno, sveukupne osnovne energije koja upravlja telesnim, metaboličkim i nervnim procesima. U homeopatiji se ne tretira “bolest” – odnosno, u ovom slučaju, “anksiozni poremećaj”, već se nastoji da se dovede u red celokupno funkcionisanje životne sile osobe koja se obratila terapeutu. Dakle, “oboljenje”, odnosno “simptom” se u homeopatiji smatra samo poremećajem toka ukupne životne sile.
- 1. Osnovni princip homeopatije i osnovna zamerka alopatske medicine
Za razliku od alopatske medicine, homeopatija koristi supstance razređene do te mere da farmakologija, zasnovana na delovanju tačno određene merljive doze određene supstance na telesne procese zamera homeopatiji da su njihovi preparati “placebo” – zato što u njima gotovo da i nema supstance koja bi bila farmakološki delotvorna. Međutim, homeopatski preparati deluju na drugim principima. U novije vreme takve metode delovanja teorijski je formulisala kvantna medicina, posebno informoterapija (www.informodijagnostika.com).
Umesto farmakološki delotvorne supstance koja bi delovala na nivou hemijskih reakcija, homeopatski preparati prenose samo “informaciju” životnoj sili da preusmeri svoj tok. Zahvaljujući toj informaciji, počinje dubinsko preusmeravanje psihofizičkih procesa, koje bi, ukoliko je odabran pravi preparat, tj, informacija, nakon družeg vremena trebalo da rezultuje vraćanjem poremećene ravnoteže, odnosno “izlečenjem”.
Još jedna uobičajena zamerka homeopatskim preparatima u krugovima oficijelne medicine na koju se mora osvrnuti jeste da su oni “placebo”, odnosno da ako i deluju, to nije zahvaljujući supstanci ili informaciji koju sadrže, već naprosto imaju placebo efekat. Međutim, nekoliko novijih istraživanja koja su dokazala da homeopatski preparati deluju na bebe, životinje (u veterinarskoj medicini) i biljke jasno ukazuju da homeopatski preparati nisu placebo (British Homeopathic Journal 2001; 90: 180-182; Acta vet. scand. 2001, Suppl. 95, 47-50.)
- Homeopatski intervju
Primeni bilo koje homeopatske supstance, odnosno leka, prethodi detaljan intervju sa klijentom, koji donekle podseća na psihološki intervju. Homeopata nastoji da od klijenta dobije detaljan opis njegovih tegoba, pri čemu se ne meša i ne interpretira, već beleži ono što pacijent govori o svojim tegobama tačno na način na koji je to pacijent rekao. Tačnost i neinterpretiranje su od ključne važnosti za određivanje homeopatske terapije. U tom smislu homeopatski intervju ima srodnosti sa metodom Karla Rodžersa, tzv. “metodom usredsređenom na klijenta” (McLeod, S. A. (2007). Carl Rogers.) Homeopata veoma pažljivo i saosećajno sluša klijenta i uzima opise samog klijenta kao ono što je najvalidnije za određivanje homeopatskog leka. Međutim, lek se ne određuje za simptom, u ovom slučaju “anksiozni poremećaj”, već za celokupnu konstituciju pacijenta. Zbog toga, na primer, dva pacijenta koja bi, medicinski gledano mogli da se podvedu pod istu vrstu “anksioznog poremećaja” mogu da dobiju dva potpuno različita homeopatska preparata.
- Homeopatski lekovi koji uključuju anksioznost
Da bi se stekla predstava o korelaciji simptoma kako ih saopštava pacijent i homeopatskog leka, ovde ćemo nabrojati nekoliko homeopatskih lekova koji odgovaraju tipovima ličnosti (koje karakteriše koherentno povezana grupa simptoma, karakternih crta, stavova i sl) i odgovarajućih lekova.
- 1. Aconitum napelus
“Veliki strah i strepnja u umu, sa velikom nervno razdražljivošću; plaši se da izađe napolje, da se uključi u gomilu ukoliko postoji bilo kakva uznemirenost, ili ako ima mnogo ljudi, plaši se de pređe ulicu… Izraz lica mu je izraz straha… Ubeđen je da će se njegova/njena bolest završiti fatalno; predviđa dan kada će umreti; strah da će umreti tokom trudnoće…” (Dr. Rajan Sankaran, The Soul of Remedies, – Aconitum napellus)
- 2. Aurum metallicum:
“Zahteva od sebe radljivost i odgovornost, savesnost i osećaj dužnosti do najvišeg stepena, ima beskompromisne principe ili ciljeve koji prevazilaze granice mogućeg. Gotovo da uništi sebe nastojeći da postigne te ciljeve, jer ako ih ne postigne, ima osećaj neuspehe, krivice i očajanja… Plaši se da će izgubiti poverenje u sebe i u druge… ima osećaj da može da padne sa tog visokog položaja. To ga može učiniti suicidalnim.” (Dr. Rajan Sankaran, The Soul of Remedies Remedies – Aurum metallicum)
- 3. Cannabis Indica:
”To je lek za one koji su zaključani u kući… U kući nema nikakvih podsticaja za nju ili njega, ali se plaše da izađu, jer osećaju da je to rizično. Zato on/ona ostaje kod kuće, u strahu od opasnosti koje vrebaju napolju, a nedostatak stimulacije nadoknađuju stvaranjem fantazija i sagledavanjem stvari kao mnogo preteranijih nego što u stvarnosti izgledaju – njihova percepcija postaje preterana…” (Dr. Rajan Sankaran, The Soul of Remedies – Cannabis indica)
- 4. Nitricum acidum
“Glavna tema Nitricuma je osećaj strepnje od iznenadne smrti i opasnosti… Tema Nitricum aciduma je stalno osećaj pretnje. Ta pretnja se opaža u nekoliko oblasti: zdravlju, radu, odnosima sa ljudima… Kod Nitricum aciduma napor je usmeren da se izbore sa stalnim pretnjama ili opasnostima koje opažaju. Taj napor uzima oblik teške, uporne borbe koja se sprovodi sa neoprostivim, nasilnim, malicioznim stavom i internalizovanim hladnim besom… Na primer, Nitricum acidum ima veliku strepnju u pogledu zdravlja. On oseća da bilo šta u pogledu njegovog zdravlje može da ode u pogrešnom pravcu u bilo kom trenutku. Zato je na oprezu od svake moguće bolesti…” (Dr. Rajan Sankaran The Soul of Remedies – Nitricum acidum)
- 5. Veratrum album
“Veratrum ima osećaj da je izgubio svoj društveni položaj i da mora da ga povrati brzo, ne birajući sredstva, ili će biti gotov. Društveni položaj je veoma važan faktor u ljudskom životu, jer on osigurava sigurnost, izglede na brak i zaštitu od napada. Ugroženost socijalnog položaja je pretnja za sve te stvari. Veratrum ima skriveni strah da će ga neko napasti, da će ostati sam u divljini, da će ga napustiti njegov partner…” (Dr. Rajan Sankaran The Soul of Remedies
– Veratrum album)
NAPOMENA:
Zbog kratkoće rada, ovde su citirane osnovne karakteristike i suština određenog leka, veoma mali broj homeopatskih lekova i to samo oni delovi koji se tiču “anksioznog poremećaja”. Opisi lekova su daleko opširniji i idu u tanane detalje u pogledu svih psiholoških i telesnih simptoma, kao i karakterističnog izgleda i ponašanja odgovarajuće osobe.
- Svrha i delovanje homeopatskog intervjua
Što se tiče anksioznog poremećaja, moglo bi se reći da već homeopatski intervju, kojim započinje svaki tretman, i koji obično u celini traje nekoliko sati, ima terapeutsko delovanje na klijenta, jer rasvetljavajući odgovarajuće simptome pomaže da se kod date osobe razvije svesnost, uvid i prepoznavanje sopstvenog stanja.
Međutim, homeopatija se ne svodi na psihoterapeutsko delovanje koje se javlja već pri samom pažljivom i saosećajnom slušanju klijenta. Homeopata nastoji da utvrdi poklapanje karakteristika klijenta sa određenim homeopatskim tipom, koristeći sopstveno iskustvo, pisane reference, ali i intuiciju. Tokom više od 200 godina homeopatske prakse razvijeni su detaljno razrađeni opisi niza homeopatskih lekova/tipova, tako da homeopata može da koristi ukrštene reference kako bi tačno odredio tip kojem klijent pripada (sada i uz pomoć kompjuterskih programa). Kada utvrdi tačan homeopatski tip, homeopata određuje lek.
Iz primera homepatkih tipova/lekova koje smo naveli pod 4a, b, c, d i e vidimo da svi ovi tipovi imaju karakteristike koje bi se mogle podvesti pod dijagnozu “anksioznog poremećaja”. Međutim, homeopata daje lek ne u skladu sa pojedinim simptomima već u skladu sa opštom slikom klijenta, takozvanom konstitucijom, tako da će, na primer, od 4 različite osobe koje se mogu svrstati pod dijagnozu “anksiozni poremećaj” jedna dobiti Nitricum acidum, druga Aconitum napelus, treća Cannabis indica, četvrta Veratrum album (primer je, naravno, proizvoljan).
- Delovanje homeopatskih lekova
Ono što je bitno da se shvati jeste da je delovanje određenih homepatskih lekova utvrđeno takozvanim “dokazivanjem”. To jest, homeopati su uzimali homeopatske preparate ne znajući o kojim se radi i potom beležili svoj stanja/simptome. Kada se homeopatski lekovi uzimaju radi dokazivanja, to radi zdrava osoba, ali oni izazivaju simptome određenih poremećaja. Beleženjem tih simptoma, na osnovu 200-godišnje prakse i mnogobrojnih ličnih eksperimenata homeopata tačno su utvrđeni simptomi koje izazivaju određeni lekovi.
Kada se homeopatski dokazan lek, koji izaziva tačno određen set simptoma, primeni na osobu koja ima upravo takve simptome, odnosno, kada je homeopata tačno utvrdio tip pacijenta, na nivou informacije homeopatski lek deluje na “životnu silu” pacijenta, dovodeći je do toga da preusmeri svoje delovanje i neutrališe ili oslabi upravo date simptome. Uprošćeno rečeno, moglo bi se reći da homeopatski preparat “podseća” životnu silu kako treba da funkcioniše na ispravan način. Već smo rekli da delovanje homepatskog leka nije isto što i placebo, s obzirom da je potvrđeno na maloj deci, životinjama i biljkama.
Ono što je bitno jeste da homeopata pogodi tačan lek, što zahteva odlično poznavanje homeopatskih lekova/tipova, veliko praktično iskustvo i razvijenu intuiciju.
Nakon što je pacijentu određen lek, on se prati tokom dužeg perioda da bi se utvrdilo kako se dalje razvija njegovo stanje.
U primeru koji smo naveli, pretpostavimo da je homeopata u razgovoru sa klijentom, na osnovu nekoliko puta različito postavljenih istih pitanja (provera dijagnoze), utvrdio da “pacijent ima osećaj stalne ugroženosti, osećaj da sa njegovim zdravljem u svakom trenutku nešto može da pođe naopako, strah od iznenadne smrti…” i sl. Na osnovu svog znanja ili referenci koje ima, on tada određuje da je lek koji bi trebalo da deluje tako što će ispraviti ili ublažiti dati poremećaj 4d, tj. Nitricum acidum. On tada daje taj lek klijentu, i dalje ostaje da ga prati tokom dužeg perioda i utvrdi da li je i u kolikoj meri došlo do poboljšanja, za šta je potrebno još nekoliko razgovora.